ರಸ್ತಾವಧೂತ

 ಹೆಬ್ಬಾವಿನ ಹಾಗೆ ಊರುದ್ದ ಮಲಗಿರುವ ಸೋಮಾರಿ ರಸ್ತೆಯ ನಿರ್ಭಾವುಕ ಮೌನವೇ ಒಂದು ಸೋಜಿಗ...

ತುಳಿದವರೆಷ್ಟು ಬಾಯಿಗೆ ಕವಳ ಹಾಕಿ ಉಗಿದವರೆಷ್ಟು

ಮೂರೂ ಬಿಟ್ಟು ಚಡ್ಡಿ ಬಿಚ್ಚಿ ಉಚ್ಚೆ ಮಾಡಿದವರೆಷ್ಟು...

ಪುರಸಭೆಯ ಆದಾಯದ ಮೂಲ..

ಅಗೆದರೂ ಬಗೆದರೂ ಗುಂಡಿ ಮುಚ್ಚಿದರೂ...

ಕೊನೆಗೆ ಹಾಳು ಬಿಟ್ಟರೂ .. 

ಬಿದ್ದು ಹೊರಳಾಡುವ ಕುಡುಕರಿಗೆ ಹಂಸತೂಲಿಕೆಯೂ

ಸತ್ತು ಹೆಣವಾಗುವ ನತದೃಷ್ಟನಿಗೆ ಶರಶಯ್ಯೆಯೂ

ದಾರಿ ತಪ್ಪಿದ ಸಂಶಯಾತ್ಮನ ಹೊಸ ಸಾಧ್ಯತೆಯೂ

ಹೆಣ ಹೊತ್ತವರಿಗೂ ಕನಸು ಹೊತ್ತವರಿಗೂ ತಾನೆ ದಾರಿಯಾಗಿ

ಮಂದಿ ಮಾಗಧರ ಹೆಸರು ಮೆರೆಸುವ ಮಾಧ್ಯಮವೂ ಆಗಿಯೂ

ಏನೊ ಅಲ್ಲದ ತಪಸ್ವಿಯ ಹಾಗೆ ಸುಮ್ಮನೆ ಉದ್ದುದ್ದ

ಬಿದ್ದುಕೊಂಡ ರಸ್ತೆಯ ಅವಧೂತಚರ್ಯೆಗೆ ಶರಣು ಹೋಗಿರುವೆ..

ಗಣಾರಾಧನೋತ್ಸವ

{ }


ಶೂನ್ಯಗಣವೆಂಬುದುಂಟು
ಏನೆಂದರೇನೂ ಇಲ್ಲ
ಗಜಕರ್ಣಾವರಣದ ಹೊರತು
ಎಲ್ಲಾ ಗಣಗಳಲ್ಲೂ  ಶೂನ್ಯಗಣವಿದೆ


{ x, y, z}
ನಮಗೆ ಬೇಕಾದಂತೆ ಗಣವಿಂಗಡಣೆ
ಮಾಡಬಹುದು
ಬಿಳಿಯರ ಕರಿಯರ
ಹಿರಿಯರ ಕಿರಿಯರ
ಹೀಗೆ ಬೇಕಾದಂತೆ

U

ನಾವೂ ನೀವೂ ಗಣಾಂಶಗಳೇ
ವಿಶ್ವಗಣದ ಗುಣಾಂಶಗಳೇ
ಮತ್ತದೇ ನಮಗೆ ಬೇಕಾದ
ನಮ್ಮದೇ ಗಣವನ್ನು ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬಹುದು
ರಾಮನನ್ನೋ ರಹೀಮನನ್ನೋ ಆರಾಧಿಸಬಹುದು

{f(x)} x{f(y)}


ಹೀಗೇ ಗಣಯುಕ್ತಿ ಗಳಿಸಿ
ಶೂನ್ಯಗಣದೊಳು ಮೋದಕ
ತುಂಬಿಸಿ
ಸಲಗಸಮೂಹದಂತೆ ನಡೆಯೋಣ
ಬನ್ನಿ ವಿಶ್ವಗಣಾರಾಧನೆ ಮಾಡೋಣ


ಗಣಗಳೆಲ್ಲಾ ಒಡಲಾಗಲಿ
ತುಳಿಸಿಕೊಂಡೇರಿ ಬೆಳೆವ
ಗರಿಕೆಯ ಗ್ರಹಿಕೆ ಮುಡಿಯೇರಲಿ
ಸದಾಗ್ರಹದ ಮೋದಕದ ಮೋಹದ ಹಸಿವಿರಲೆಮಗೆ
ನಮ್ಮಾನೆಗೆ ನಮ್ಮಂಕುಶವಿರಲಿ
ವ್ಯಾಪ್ತರಾಗುವ ಹೃದಯಗಳಲಿ

ಮತ್ತೆ ಮನದ ಬೆಳಕಾಗಿ
ಮತ್ತೆ ಮನೆಯ ಬೆಳಕಾಗಿ
ಮತ್ತೆ ಜನರ ಬೆಳಕಾಗಿ
ಮತ್ತೆ ಜಗದ ಬೆಳಕಾಗಿ
ಬೆಳೆಯೋಣ
ಬರಿಯ ಗಣಾಂಶರಾಗದೇ
ಗಣಾಧಿಪರಾಗೋಣ
🕉️✡️🕉️✡️🕉️✡️🕉️✡️🕉️

ಆಹಾ...

ಇಲ್ಲ..
ಇವಳನ್ನು ಯಾವ ಹೂವಿಗೋ
ಹಣ್ಣಿಗೋ, ಅಪ್ಸರೆಗೋ
ಹೋಲಿಸಲಾರೆ
ಅವಳೊಂದು
ಹೊಸ ಉಪಮೆ

ಮಾದಕ ಮೋಹಕವೆಂದು
ಮೈ ಮರೆಯಲಾರೆ
ಹೃದಯದ ದನಿಯೆಂದು
ಕವಿತೆ ಬರೆಯಲಾರೆ
ಉರಿವ ಮೈಯಲ್ಲ
ಸಿಗದ ಮನಸಲ್ಲ
ಎಂದೂ ಚ್ಯುತಿ ಇರದ
ಅಂತರಾತ್ಮವೇ ಅವಳು

ಪ್ರೀತಿ ಎಂಬುದು
ಅವರಿವರ ಮಾತಿನ ಹಳಸು ನಕಲು ನನ್ನ ಕವಿತೆಯಲ್ಲ

ನನ್ನದೋ ನಿನ್ನ
ತನುಮನದ ಹಂಗಿಲ್ಲದ
ಆತ್ಮಾನುಭಾವ

ಚಂದಮಾಮ

ಕನಸುಗಳ ಬಿತ್ತುತ್ತ
ನಭವೆಲ್ಲ ಬೆಳೆಯುತ್ತ
ಬಂದಿಹನು ಚಂದಮಾಮ

ಯಾರು ಕೇಳದ ಕಾಡು
ಎಂದೂ ಮರೆಯದ ಹಾಡು
ತಂದಿರುವ ಚಂದಮಾಮ

ಅಪ್ಪ ಮೊದಲಿಗೆ ಕೊಟ್ಟ
ಹೊಳೆವ ನಾಣ್ಯದ ನೆನಪು
ತಂದಿರುವ ಚಂದಮಾಮ

ಕರೆದ ನೊರೆಹಾಲನ್ನು
ಅಮ್ಮ ಕುಡಿಸಿದ ಹಾಗೆ
ನಗುತಿರುವ ಚಂದಮಾಮ

ಮೈಮರೆತ ನಿದ್ದೆಯಲೂ
ಕನಸುಗಳ ಜಾಗರದಲೂ
ಸಹಪಯಣಿಗ ಚಂದಮಾಮ

ಊರು ಸೂರುಗಳಾಚೆ
ಮಾತು ಮೌನಗಳಾಚೆ
ಕಬ್ಬಿಗನು ಚಂದಮಾಮ

ದಶಾವತಾರ

ಬಡ ಭಿಕ್ಷುಕನೊಬ್ಬ
ಒಣ ರೊಟ್ಟಿಯಲಿ
ಕಂಡಮೃತವ

ದಾರಿಹೋಕನು
ಮರದನೆಳಲಲಿ
ಕಂಡಮರಾವತಿಯ

ಹಸುಕಂದನು
ತಾಯ ಮಡಿಲಲಿ
ಕಂಡ ವೈಭವವ

ಬಡತನದ ಬೇಗೆಯಲಿ
ದುಡಿಮೆಫಲದ
ಸವಿಯ

ಒಂಟಿ ಕಾಲನ
ಶೂಲದಿ ಅವಳ
ಮುಗುಳುನಗೆ ಬೆಳಕ

ಅರಿಯಲಾದರೂ
ಅನುಭವಿಸಲಾದರೂ
ಅವತರಿಸಲೇಬೇಕಾಯ್ತು
ಅವನಿಯಲವಗೆ

ಮ್ಮ್ ವ್ವಾ

ನಾನು ಬರೆಯುವುದಲ್ಲ ಕವಿತೆ
ಎಲ್ಲೋ ಇರುತ್ತದೆ ಅದರ
ಪಾಡಿಗೆ ಸುಮ್ಮನೇ
ನಾನು ಹುಟ್ಟುವ
ಮೊದಲೇ
ಇದ್ದಂತೆ
ನನ್ನಮ್ಮ
ಹೆತ್ತಂತೆ
ನನ್ನನ್ನು ಹಡೆದುಬಿಡುತ್ತದೆ
ನಾನು ಅತ್ತಾಗ
ನೀವು ಸಕ್ಕರೆ ತಿನ್ನುವಿರಿ
ಅಷ್ಟೇ

ಬೇಗೆ

ನನ್ನ ಕವಿತೆಗಳು
ಬೇಗೆಯಲಿ ಒಣಗುತ್ತಿವೆ
ಅದೂ ಒಂದು ಪ್ರಕ್ರಿಯೆ
ಈ ವಿರಹದಂತೆ

ಬಿಸಿಲು ಕುಡಿದು
ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಚಿಗುರಲಿವೆ
ಮಳೆಗೆ ನೀ ಬಿತ್ತಿದಂತೆ

ಬೇಗೆಯ ಕನಸಿನಿಂದಲ್ಲವೇ
ಮೋಡ ಕಟ್ಟುವುದು
ಮಳೆ ಕರಗುವುದು
ಹಸಿರು ಮೊಳೆಯುವುದು

ನನಗೂ ಕನಸು ಕಾಡುತಿವೆ
ಹಗಲೂರಾತ್ರಿ ಪದವರಸಿ
ಹೊರಟ ಸಾಲಿನ ಸೆರಗಿನಂತೆ
ನಿನ್ನ ಹಾಡಿನಂತೆ