ನಾನು

ನಿನ್ನೆಯ ಹೆಣ

ನಾಳೆಯ ಮಗು

ಸಾವಿರಾರು ನಾಳೆಗಳ ಬಸುರಿಯಾಗಿ

ಸತ್ತು ಹುಟ್ಟಿ, ಹುಟ್ಟು ಹಾಕುತ್ತ

ಮರಣ ಜನ್ಮ ಪ್ರಸವವೇದನೆಗಳ ಸಮರಸವ

ಸವಿಯುತ್ತ ಬದುಕುವಾಗ

ಆದಿ ಅಂತ್ಯಗಳ ಗೊಡವೆ ನನಗೇಕೆ?

ನಾ ನಡೆದಷ್ಟೂ ಜಗವು ಅರಳುತ್ತಿರಲು

ಕಣ್ಣು ತೆರೆದಷ್ಟೂ ಬಣ್ಣ ಕೆರಳುತ್ತಿರಲು

ಬೆಳಕು ಕರೆಯುತ್ತಿರಲು

ಮತ್ಯಾಕೆ ಬೇಕೆನಗೆ ಇಲ್ಲದ ಗೋಳು?

ನಿನ್ನೆಗಳ ಹೆಣಹೂತ ಭೂಮಿಯಲಿ

ನಾಳೆಗಳ ಬೀಜನೆಟ್ಟು

ಚಿಗುರುವ ಚೆಂದಕ್ಕೆ ಕಾಯುವ ಮಗು ನಾನು

ನನಗೊಂದು ಬೇಲಿ ಬೇಕೇನು?