ದಶಾವತಾರ

ಬಡ ಭಿಕ್ಷುಕನೊಬ್ಬ
ಒಣ ರೊಟ್ಟಿಯಲಿ
ಕಂಡಮೃತವ

ದಾರಿಹೋಕನು
ಮರದನೆಳಲಲಿ
ಕಂಡಮರಾವತಿಯ

ಹಸುಕಂದನು
ತಾಯ ಮಡಿಲಲಿ
ಕಂಡ ವೈಭವವ

ಬಡತನದ ಬೇಗೆಯಲಿ
ದುಡಿಮೆಫಲದ
ಸವಿಯ

ಒಂಟಿ ಕಾಲನ
ಶೂಲದಿ ಅವಳ
ಮುಗುಳುನಗೆ ಬೆಳಕ

ಅರಿಯಲಾದರೂ
ಅನುಭವಿಸಲಾದರೂ
ಅವತರಿಸಲೇಬೇಕಾಯ್ತು
ಅವನಿಯಲವಗೆ

ಮ್ಮ್ ವ್ವಾ

ನಾನು ಬರೆಯುವುದಲ್ಲ ಕವಿತೆ
ಎಲ್ಲೋ ಇರುತ್ತದೆ ಅದರ
ಪಾಡಿಗೆ ಸುಮ್ಮನೇ
ನಾನು ಹುಟ್ಟುವ
ಮೊದಲೇ
ಇದ್ದಂತೆ
ನನ್ನಮ್ಮ
ಹೆತ್ತಂತೆ
ನನ್ನನ್ನು ಹಡೆದುಬಿಡುತ್ತದೆ
ನಾನು ಅತ್ತಾಗ
ನೀವು ಸಕ್ಕರೆ ತಿನ್ನುವಿರಿ
ಅಷ್ಟೇ

ಬೇಗೆ

ನನ್ನ ಕವಿತೆಗಳು
ಬೇಗೆಯಲಿ ಒಣಗುತ್ತಿವೆ
ಅದೂ ಒಂದು ಪ್ರಕ್ರಿಯೆ
ಈ ವಿರಹದಂತೆ

ಬಿಸಿಲು ಕುಡಿದು
ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಚಿಗುರಲಿವೆ
ಮಳೆಗೆ ನೀ ಬಿತ್ತಿದಂತೆ

ಬೇಗೆಯ ಕನಸಿನಿಂದಲ್ಲವೇ
ಮೋಡ ಕಟ್ಟುವುದು
ಮಳೆ ಕರಗುವುದು
ಹಸಿರು ಮೊಳೆಯುವುದು

ನನಗೂ ಕನಸು ಕಾಡುತಿವೆ
ಹಗಲೂರಾತ್ರಿ ಪದವರಸಿ
ಹೊರಟ ಸಾಲಿನ ಸೆರಗಿನಂತೆ
ನಿನ್ನ ಹಾಡಿನಂತೆ